Hebben honden aambeien?

Aambeien komen bij de mens veel voor. Aambeien zijn abnormaal opgezette zwellichamen op de overgang van de dikke darm naar de anus. Ze veroorzaken  problemen tijdens en kort na de stoelgang. Soms kunnen ze buiten de anus blijven hangen, bloeden en pijn doen.  Aambeien komen bij honden en katten niet voor. Er zijn wel problemen die op aambeien lijken. Het is in elk geval raadzaam een dierenarts te raadplegen.

Honden hebben geen aambeien

Anaalzakproblemen

Aan beide kanten van de anus liggen twee klieren die geur toevoegen aan de ontlasting. Met deze geuren bakent het dier zijn terrein af.

Bij een overvulling of ontsteking van deze klieren likken honden vaak overmatig onder de staart, hebben ze last van persdrang en vertonen ze sleetje rijden (hierbij gaat de hond, poten naar voren, met de anus over de vloerbedekking/grond).

Als een hond of kat klachten heeft, kan het uitdrukken van de anaalklieren soms helpen. Bij een ontsteking van de anaalklieren heeft een lokale behandeling met zalf de voorkeur. Soms is het nodig om ook systemische antibiotica (pillen) te geven. In een enkel geval zal worden besloten de anaalklieren chirurgisch te verwijderen.

Poliepen

Poliepen en tumoren van het darmslijmvlies komen veel voor. In sommige gevallen kan een poliep of tumor met de ontlasting mee naar buiten komen om later weer terug te schieten. In sommige gevallen blijft de massa uit de anus hangen.

Een operatie is in de meeste gevallen nodig. Alleen als er sprake is van maligne lymfoom van de darmwand, is een behandeling met medicijnen (chemotherapie) aan te raden.

Prolaps van de anus

Als een dier veel moet persen, bijvoorbeeld bij een verstopping, kan een deel van de binnenbekleding van de endeldarm mee naar buiten geperst worden. We noemen dit een prolaps.

Bij een prolaps komt er een roze rand of toeter naar buiten bij het poepen en die schiet niet altijd vanzelf terug naar binnen. Ook kan het anusslijmvlies zelf ontstoken en gezwollen zijn.

Als de oorzaak van het persen wordt gevonden en effectief behandeld, verdwijnt de prolaps vaak vanzelf.