Hernia perinealis bij de hond
Bij een hernia perinealis (breuk naast de anus) is de stevigheid van de spierige bekkenbodem verloren gegaan, waardoor er ernstige problemen ontstaan met het produceren van de ontlasting. Dit kan alleen worden hersteld met een operatie. Meestal is er ook een (chemische) castratie nodig.
Wat is een hernia perinealis?
Oudere (meestal niet-gecastreerde) reuen hebben nogal eens problemen met het produceren van de ontlasting. Vaak wordt dit veroorzaakt door een hernia perinealis (breuk naast de anus). Hierbij is de stevigheid van de bekkenbodem spieren sterk verminderd waardoor de hond de ontlasting niet meer goed kwijt kan. De ontlasting gaat dan net voor de anus in de endeldarm uitpuilen. Dit is erg oncomfortabel en pijnlijk. Dit verlies van stevigheid kan links, rechts en aan beide kanten optreden.
Normale anatomie. Spieren 1,2 en 3 vormen samen de spierige bekkenbodem
Bij een hernia perinealis puilt er vaak vet (4) uit de bekkenholte naar achter
Operatie
Een hernia perinealis zal nooit verdwijnen zonder operatie; van uitstel wordt de situatie eigenlijk alleen maar slechter. De operatie is er op gericht de stevigheid naast de anus te herstellen en de breuk spanningsvrij te sluiten. Hierbij verplaatsen we een spier die naar het achterbeen loopt naar de sluitspier.
De breuk is aan de linkerkant gesloten
Hoewel het een ingewikkelde operatie is, herstelt het grootste deel van de honden snel. Natuurlijk moet er tijdens de eerste 10 dagen na de operatie worden voorkómen dat de hond aan de wond(en) likt of bijt.
Castratie
Als er sprake is van een éénzijdige breuk kan castratie de kans op vorming van een breuk aan de andere kant sterk verminderen. Castratie heeft echter ook een aantal mogelijke nadelen, zoals gewichtstoename. Het is ook gebleken dat castratie bij reuen met een breuk naast de anus kan leiden tot (geringe) urine-incontinentie. Daardoor is het soms lastig om te besluiten tot castratie of niet. Vaak is de prostaat echter zo groot dat dit een dwingende reden is om de hond te castreren.
Tegenwoordig kiezen wij meestal voor een chemische castratie waarbij eigenlijk hetzelfde bereikt wordt als met een chirurgische castratie.
