Incontinentie (hond)

Een hond die urine verliest in huis is een vervelend probleem. Belangrijk is te achterhalen of de hond bewust in huis plast (actieve incontinentie) of onbewust (passieve incontinentie).

Bij actieve incontinentie neemt de hond de plashouding aan voordat hij plast. De hond kan zijn plas niet ophouden in verband met een onderliggende ziekte. Het kan zijn dat hij meer plast dan normaal (bijvoorbeeld bij suikerziekte). Ook kan hij vaker dan normaal kleine beetjes plassen. Dit kan duiden op een blaasontsteking.

Bij passieve incontinentie verliest de hond tijdens het lopen kleine hoeveelheden urine of zijn er natte plekken waar de hond gelegen heeft. Ook kan bij teven de vacht aan de achterhand verkleuren en gaan stinken en kan de huid rondom de vulva geïrriteerd zijn.

De meest voorkomende oorzaak van passief urineverlies is een slecht werkende kringspier van blaas en plasbuis. Dit wordt vaak gezien bij de gesteriliseerde teef door het wegvallen van het hormoon oestrogeen. Sommige rassen zoals de boxer, rottweiler en poedel hebben een verhoogd risico hierop. De kans op incontinentie na sterilisatie is groter als de sterilisatie voor de eerste loopsheid plaatsvindt. Aangeboren afwijkingen aan de urinewegen is een oorzaak die vooral bij pups en jonge honden wordt gezien.

Bij het Medisch Centrum voor Dieren onderzoeken we wat de oorzaak van het urineverlies is. Urineonderzoek, bloedonderzoek, echo en röntgenfoto’s maakt het ons mogelijk onderscheid te maken tussen de verschillende aandoeningen.

Met een cystoscoop kunnen we eventuele afwijkingen aan de urinewegen achterhalen.

Is er sprake van een slecht werkende kringspier en de medicamenteuze behandeling werkt onvoldoende, dan is er de mogelijkheid de hond een kunstmatige kringspier te geven.

Een kunstmatige kringspier is een manchet die om de plasbuis wordt aangelegd. De manchet kan met behulp van steriel water opgepompt worden in die mate dat er voldoende spanning rondom de plasbuis wordt opgebouwd, zodat er geen urine meer lekt.