De aanleiding om met mijn Shiva naar het MCD te moeten was behoorlijk angstig: ze had een niersteen in haar ureter die niet weggespoeld kon worden en er moest een “sub” (een zgn bypass van nier naar blaas) geplaatst worden. We moesten er saampjes 2 uur voor rijden, voor ons beiden geen rustige rit, emoties bij mij, angst bij haar. Maar het telefonisch contact met de medewerkers van het MCD vooraf en tijdens de rit was buitengewoon geruststellend en aangenaam. Eenmaal binnen was ik verbaasd over het ziekenhuis zelf. Wist niet dat er zó’n uitgebreid ziekenhuis voor dieren, met alle faciliteiten, bestond. Met de wachtkamer voor katten en honden gesplitst, zodat ze elkaar niet onrustig maken.
Wij kwamen ’s avonds, via de spoedafdeling. Het was duidelijk dat Shiva moest blijven, vanwege haar operatie de volgende dag. Maar ik mocht haar nog een hele tijd achter in de “verblijfskamer” gezelschap houden. Spijtig genoeg is ze een heel bang diertje, dat heel erg op mij gericht is. Dus we hadden het er beide moeilijk mee. Na een uurtje en een dikke knuffel zelf ingecheckt in een hotel en mijn meisje achtergelaten voor haar spannende volgende dag. Ik zal de beschrijving van alle medische onderzoeken/ingrepen en gesprekken hier niet uitgebreid doen, maar ik wil benadrukken hoe ontzettend blij ik was/ben met alle warme, liefdevolle én uitermate deskundige aandacht van echt alle artsen, assistentes en medewerkers waar we contact mee hebben gehad. Ze nemen alle tijd voor uitleg, zorg, bespreken van alle consequenties (inclusief de financiële, zodat je niet voor verrassingen komt te staan) en zelfs voor het vrijmaken van een aparte kamer zodat je tijdens je (ingeplande) bezoek aan je geliefde dier even rustig samen kunt zijn. Dit bleek voor Shiva en mij van onbeschrijfelijke waarde, omdat ze zó bang was dat ze alleen samen met mij daar even kon ontspannen en rusten, met heel diepe zuchten in slaap vallend in mijn armen. Ze moest uiteindelijk 3 nachtjes blijven en ik ging 2x per dag op bezoek. Daarna mochten we weer naar huis, wat ook heel spannend was, en helaas ontstonden er complicaties in de weken erna: een blaasontsteking en een bloedpropje in de katheter. Maar elke stap van de weg is er contact en begeleiding vanuit het MCD geweest. Chirurg Dr. Sjollema belde na een paar dagen al om te vragen hoe het ging en was daarna telkens bereid om mij met mijn vragen en zorgen te woord te staan. Uiteindelijk moest Shiva afgelopen donderdag helaas nog een keer geopereerd worden. Let wel, het ging NIET om een medische fout, maar om een complicatie die nou een keer kan ontstaan na een operatie. We zijn nu weer thuis, en ze is aan het herstellen. Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar bergopwaarts, maar sowieso ben ik het MCD heel erg dankbaar voor al hun lieve zorgen en ontzettend warme aanpak. Ik moet er weliswaar 2 uur voor rijden, maar heb besloten de 3 maandelijkse controles, waarbij ook de sub wordt gespoeld, toch ook daar te laten doen! Dr. Sjollema en alle medewerkers van het MCD die hun uiterste best hebben gedaan om het voor Shiva zo veilig en aangenaam mogelijk te maken: ik kan jullie niet genoeg bedanken. Jullie zijn heel bijzonder. Een echt baken in een moeilijke tijd!

Hartegroet van het vrouwtje van Shiva en van Shiva zelf.