Huidschimmelinfectie bij de kat
Bij een huidschimmelinfectie (dermatophytose) worden de huid en haren aangetast door huidschimmels. Het is een aandoening met sterk wisselende symptomen. Een huidschimmelinfectie kan worden vastgesteld met microscopisch onderzoek of d.m.v. een schimmelkweek. Als een kat een huidschimmelinfectie heeft, moet hij altijd behandeld worden, want huidschimmel is besmettelijk, niet alleen voor andere dieren maar ook voor mensen.
Hoe komt een kat aan een huidschimmelinfectie?
De infectie wordt overgebracht door sporen van de schimmel. Dieren kunnen zich besmetten door contact met haren en schilfers van een ander geïnfecteerd dier of een besmette omgeving of voorwerpen, zoals
- Kammen
- Borstels
- Nagelknippers
- Ligkussen
Sporen hechten zich aan de huid en vormen schimmeldraden die de huid en haren binnendringen. Een kat die zich goed wast, verwijdert de schimmelsporen voordat ze binnen kunnen dringen. Bij langharige katten lukt dit minder goed, daarom (o.a.) hebben langharige (vooral Perzische) katten, vaker last van huidschimmelinfecties. Een volwassen, kortharige kat heeft een goede weerstand tegen het binnendringen van de schimmel. Bij jonge katten is deze weerstand nog niet goed ontwikkeld, daarom zijn zij gevoeliger voor huidschimmelinfecties. Ook als de huid beschadigd wordt, bv. door parasieten zoals vlooien, kan de schimmelinfectie sneller aanslaan.
De schimmel kan ook huidinfecties veroorzaken bij andere dieren en mensen.
Wat zijn de klachten?
Katten met een huidschimmelinfectie kunnen uiteenlopende klachten hebben: variërend van een mottige vacht en enkele kale plekjes tot uitgebreide ontsteking van de huid. Ook zijn er dieren die helemaal geen huidafwijkingen vertonen, de zogenaamde dragers. Langharige katten, zoals de Perzische kat en de Noorse boskat zijn vaak zulke symptoom loze dragers.
Bij de mens wordt een huidschimmelinfectie vaak ringworm genoemd, door de karakteristieke ronde, zich uitbreidende en vanuit het midden genezende plekken. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, komt dit bij de kat echter maar weinig voor.
Schimmel veroorzaakt in principe geen jeuk, tenzij de huidschimmelinfectie heeft geleid tot een min of meer ernstige ontsteking van de huid met ook korstvorming.
Hoe wordt een schimmelinfectie vastgesteld?
Het is onmogelijk op basis van alleen de symptomen een schimmelinfectie vast te stellen, want het beeld kan erg variëren en het kan makkelijk verward worden met een andere huidziekte. Een schimmelkweek is de meest betrouwbare methode om de diagnose te stellen. In sommige gevallen kunnen schimmelsporen al onder de microscoop aangetoond worden.
Wat moet u doen als uw kat een huidschimmelinfectie heeft?
Dieren met een schimmelinfectie moeten altijd behandeld worden vanwege het risico van besmetting van de mens en andere dieren in de omgeving van het huisdier. Niet alleen de besmette dieren (dus ook de dragers), maar ook de omgeving moeten behandeld worden. In de meeste gevallen is een langdurige behandeling nodig voordat het dier volledig vrij van schimmels is. Uw dierenarts kan u advies geven over de juiste behandeling voor uw dier.
