Parvo
Parvo is een zeer besmettelijk virus dat diarree (soms bloederig), braken, sloomheid, spierzwakte en koorts kan geven. De diarree kan variëren van mild tot ernstig tot dodelijk. Omdat het virus ook de witte bloedcellen aanvalt, daalt de weerstand van de parvo-patiënt en wordt het dier tevens vatbaar voor andere virussen en bacteriën.
Het virus is met een simpele test aan te tonen in de ontlasting van zieke dieren. Omdat het virus zeer hardnekkig is, is het belangrijk om deze test uit te voeren bij dieren met klachten die kunnen passen bij Parvo.
Een pup met parvo heeft bloederige diarree en is erg ziek.
Elke pup heeft een periode waarin hij onvoldoende beschermd is
Elke hond die onvoldoende gevaccineerd is, kan, ongeacht zijn leeftijd, ziek worden van Parvo.
Pups worden de eerste weken tot maximaal 5 maanden van hun leven beschermd door antilichamen uit de moedermelk. Als deze antistoffen langzaam uit het lichaam verdwijnen, wordt de pup vatbaar voor Parvo. Pas dan zal de pup zelf langdurige weerstand opbouwen na vaccinatie. Elke pup heeft dus een periode in zijn leven waarop hij vatbaar is voor het virus en waarop hij Parvo kan krijgen. Het is dus belangrijk om met een pup zieke dieren en drukke plekken te mijden.
Als een pup met diarree verder geen zieke indruk maakt en gezond lijkt, heeft hij waarschijnlijk geen Parvo, maar komt de diarree door een andere oorzaak (zie pup-diarree).
Vaccinatie tegen Parvo
In Nederland wordt standaard tegen Parvo gevaccineerd en komt de ziekte relatief weinig voor. Vaccinatie is zeer belangrijk om weerstand op te bouwen tegen Parvo.
Vaccinatie met een verzwakt-levend virus geeft na 3-5 dagen bescherming.
Bij pups die gevaccineerd worden, kunnen de antilichamen uit de moedermelk er voor zorgen dat het vaccin niet werkt. Hoe lang de moedermelk beschermt, is onder andere afhankelijk van de weerstand (vaccinatiestatus) van de teef en de hoeveelheid melk die de pup in de eerste uren van zijn leven heeft gedronken.
In Nederland wordt standaard gevaccineerd tussen 9 en 12 weken, op 1 jarige leeftijd en daarna elke 3 jaar. Bij twijfel, bijvoorbeeld een pup voor de leeftijd van 1 jaar in contact komt met een hond met parvo, kunnen extra vaccinaties worden gegeven.
De drie-jaarlijkse enting kan worden vervangen door een jaarlijkse bloedtest (Vaccicheck®, Titercheck®) die de beschermende titers tegen Parvo, Hondenziekte en infectieuze hepatitis (HCC) kan meten. Bij honden die erg veel last hebben van een enting is zo’n bloedtest mogelijk een aanrader. Bij een negatieve test dient een enting herhaald te worden. Note: Vaccinaties tegen Leptospirose en Kennelhoest dienen jaarlijks gegeven te worden.
Mijd risicoplekken
Besmette dieren verspreiden het virus via de ontlasting. Een pup kan zich besmetten door contact met een ziek dier, een net hersteld dier of een besmette (en niet ontsmette) ruimte. Ook de mens kan aan de handen en op de kleding het virus verspreiden.
Elke pup kan Parvo krijgen, maar momenteel wordt de ziekte met name aangetoond bij honden die (illegaal) zijn geïmporteerd en zijn verkocht in zogenaamde puppyfarms of in dierenwinkels.
Kan een dier met Parvo-diarree genezen?
We kunnen een dier met Parvo behandelen, maar er zijn geen geneesmiddelen tegen het virus zelf.
Elke patiënt zal het virus zelf moeten overwinnen
De kans op herstel is afhankelijk van de ernst van de ziekte, de conditie van de hond en de kwaliteit van de zorg.
De behandeling is symptomatisch: middelen tegen braken, vloeistoftherapie (infuus), plasmatransfusies, dwang-/enterale voeding en breedspectrum antibiotica. De antibiotica zijn nodig vanwege het lage aantal witte bloedcellen. Interferon-omega (Virbagen omega®) kan de sterfte door Parvo verminderen. Hyperimmuunsera zijn niet verkrijgbaar.
Middelen als Tamiflu® zijn niet werkzaam tegen Parvo.
Quarantaine
Omdat het virus erg besmettelijk is, kunnen (mogelijk) besmette dieren het beste in afzondering verzorgd worden.
Na besmet te zijn worden honden meestal binnen enkele dagen ziek, maar soms treden de eerste verschijnselen pas na 2 weken op.
Als een dier niet ziek is, maar mogewel wel besmet, dient een quarantaineperiode dus minimaal 2 weken te duren. Daarna kan een dier veilig bij andere mogelijk vatbare dieren gevoegd worden.
Als een dier ziek is, is verpleging in quarantaine nodig. Na herstel kan de hond het virus nog 2 weken uitscheiden. Het is dus verstandig het dier in die periode nog in quarantaine te houden.
Als een ontlastingstest Parvo negatief is, is verplaatsen naar een omgeving met goed gevaccineerde honden te overwegen en kan een quarantaineperiode korter zijn. Vaccineer gezonde dierene een keer extra voordat u een ex-parvo patiënt in huis neemt.
Voordat dit genezen dier de isolatie verlaat, wordt aangeraden hem goed te wassen: viezigheid in de vacht kan virussen bevatten.
Desinfectie bij Parvovirus
Het Parvovirus is een hardnekkig virus. Het virus kan in een donkere en vochtige omgeving maanden tot jaren overleven. Het virus kan worden overgebracht via kleren en handen. Verzorgers dienen in de quarantaine beschermende kleding (inclusief handschoenen) te dragen.
Het virus kan gedood worden met chloor of door het gebruik van VirkonS. Een desinfectiemiddel tegen het parvovirus bij honden en katten. De werkzame stof van VirkonS is kalium mono persulfate. Alcohol en quaternaire ammoniumzouten zijn geen effectief desinfectiemiddel tegen Parvo. Omdat chloor niet werkt op ontlasting, grond en andere zichtbare viezigheid, moet voor ontsmetten een ruimte eerst grondig worden schoongemaakt met zeep. Na het verwijderen van de zeepresten kan chloor of VirkonS worden aangebracht, waarna het voldoende tijd moet krijgen om zijn werk te doen (zie hiervoor instructies op de verpakking van het desbetreffende middel). Na grondige schoonmaak en ontsmetting (liefst twee maal) van een ruimte, is een ruimte meteen weer bruikbaar.
Als chloor niet gebruikt kan worden (bijvoorbeeld in een huiskamer of in de tuin), kan herhaald grondig schoonmaken het aantal virusdeeltjes verminderen.
