Larynxcollaps bij de hond
Bij een larynxcollaps is het strottenhoofd en alles wat daar in zit te slap. De aandoening wordt vooral gevonden bij honden met een korte neus die al levenslang geluid maken bij het ademen. In de meeste gevallen is de ziekte in een vergevorderd stadium en is behandeling niet goed mogelijk.
Korte neus en snurken
Dieren met een korte neus, noemen we brachycephalen. Voorbeelden zijn de Engelse en Franse Bulldog, het Mopshondje, de Boston Terrier en de Cavalier King Charles Spaniel.
Deze dieren hebben vaak kleine neusgaten, een volle neus (veel weefsel, weinig lucht), een te lang zacht gehemelte (huig), een kleine keel en een nauwe luchtpijp. Veel van deze dieren snurken en veel eigenaren beschouwen dit als passend bij het ras.
Een larynxcollaps is het gevolg van deze benauwdheid en is in veel gevallen dodelijk.
Hoe ontstaat een larynxcollaps?
Stadium 1:
Door de benauwdheid wordt het slijmvlies achter de stembanden in de stemspleet gezogen. Door de vernauwing die hierdoor ontstaat, gaat dit slijmvlies opzwellen en ontsteken, waardoor de benauwdheid weer verder toeneemt.
Dit noemen we everterende sacculi
Stadium 2:
Alle structuren in het strottenhoofd verliezen hun stevigheid. Het strottenhoofd of larynx is het eerste deel van de luchtpijp. In dit gedeelte hangen de stembanden. Het strottenhoofd bestaat, net als onze oren en onze neus, uit kraakbeen, een flexibel soort bot.
Door de benauwdheid van de hond, ontstaat in de larynx een vacuüm. Gemiddeld gebeurt dit 20 keer per minuut. Het kraakbeen van het strottenhoofd raakt beschadigd door deze abnormale druk en wordt slap.
Stadium 3:
De stembanden worden naar binnen gezogen. De stemspleet ziet er bij een kijkonderzoek verfrommeld uit.
Hoe wordt de diagnose larynxcollaps gesteld?
Wij stellen de diagnose met behulp van een keelinspectie / bronchoscopie
De behandeling van een laynxcollaps
In het eerste stadium is het mogelijk operatief in te grijpen. Het vergroten van de neusgaten is een optie. Daarnaast is het mogelijk om het te lange gehemelte in te korten en is verwijdering van de everterende sacculi ook mogelijk. In sommige gevallen kan een stemband worden weggehecht (net als bij een stembandverlamming).
Als de larynx al verder is beschadigd, kan vaak alleen nog geholpen worden door het maken van een permanent gat in de luchtpijp naar de hals (tracheostomie). Deze ingreep vergt veel onderhoud van de eigenaar en heeft een grote kans op complicaties en wordt om die reden door ons niet als blijvende oplossing geadviseerd.
Advies
Geluid maken bij het inademen is niet normaal. Laat uw hond onderzoeken en behandelen in stadium 1. Wacht niet tot het te laat is.
Als u ooit een nieuwe pup neemt: bespreek dit probleem met de fokker en vraag wat hij/zij doet om dit probleem in de jongste generaties te verminderen.
