Slokdarmobstructie

Een slokdarmobstructie kan voorkomen nadat een hond of kat met iets heeft gespeeld of een te groot stuk van bijvoorbeeld een kauwbot of kauwstaafje heeft ingeslikt. Vaak merken mensen snel dat het mis is omdat het dier veel last heeft.

Als uw hond of kat klachten vertoont van een slokdarmobstructie

• Typische klachten: kwijlen, kokhalzen, direct na eten/drinken braken, pijn, rusteloosheid, loos braken (zonder dat er iets uit de bek komt)
• Dit is altijd een spoedgeval en moet op korte termijn door een dierenarts gezien worden.
• Het is belangrijk dat een röntgenfoto gemaakt wordt om de diagnose met zekerheid te stellen, ander probleem wat dezelfde klachten kan geven is namelijk een maagtorsie.
• Een slokdarmobstructie wordt vaak middels een endoscopie verholpen waarbij geprobeerd wordt het voorwerp naar voren via de bek te verwijderen. Soms zit het zo vast dat dat niet mogelijk is en lukt het wel om het voorwerp zeer voorzichtig naar de maag door te duwen. Als het een voorwerp is wat verteert kan worden (een kauwstaafje of kauwbot bijvoorbeeld) dan laten we het meestal zitten. Is het niet verteerbaar (bijvoorbeeld een maiskolf, een bal) dan moet het middels een operatie uit de maag worden verwijderd. In zeldzame gevallen lukt het niet met endoscopie om de obstructie te verhelpen en is een operatie nodig. Dit is helaas niet zonder mogelijke complicaties.
• Als de slokdarmobstructie is verwijderd of doorgeduwd kan wordt de slokdarm goed geïnspecteerd. Er kan soms al op hele korte termijn schade ontstaan aan de slokdarm door druk van het vreemde voorwerp. Dit kan complicaties geven:
  • Perforatie: als de slokdarm ernstig aangetast is kan er soms een gat in ontstaan. Dit geeft klachten van koorts, hoesten, erge pijn bij ademhalen. Dit is niet altijd te verhelpen helaas.
  • Littekenvorming met vernauwing van de slokdarm. Dit wordt een strictuur genoemd en ontstaat vaak pas een paar weken na de obstructie. Dieren kunnen dan klachten krijgen van regurgiteren; het passief opgeven van vloeistof en eten zonder dat ze misselijk zijn. Een nieuwe scopie is nodig om de diagnose te stellen en een plan te maken voor behandeling.
  • Divertikel vorming: soms rekt de slokdarm uit waar de obstructie heeft gezeten, als een soort zak. Dit kan ervoor zorgen dat er vocht of voedsel in de slokdarm blijft staan en als het dier het hoofd naar beneden houdt kan dit naar buiten komen (passief, dit is regurgiteren (link naar nieuwe pagina) zonder misselijkheid). Dit kan worden vastgesteld middels een endoscopie, of in sommige gevallen een slikstudie.

Slokdarmobstructie in de hals – hieronder beelden van de endoscopie.

Slokdarm na verwijdering van het kauwbotje. Er is wat lichte roodheid zichtbaar maar geen opvallende schade gelukkig. In tegenstelling tot de foto hieronder, waar te zien is dat de slokdarm flink beschadigd is doordat het stuk bot druk gaf op de wand van de slokdarm.