Beste huisdiereigenaar,
waarmee kunnen we je helpen?

Op de ochtend van 4 mei 2014 viel ons op dat onze Maine Coon kater O'Malley opeens mank liep. De dag ervoor was er nog niets aan de hand. Toch maar even naar de dierenarts in de veronderstelling dat hij zich verstapt had. Nadat er foto's waren gemaakt vermoede de dierenarts dat hij Patella Luxatie had. Hij is later door de chirurg van de dierenkliniek nogmaals bekeken maar die vertrouwde het niet.

Wij zijn toen naar het MCD gegaan. Om een lang verhaal kort te maken bleek O'Malley epifysiolysis te hebben aan beide heupen. Een operatie was nodig. De operatie was goed gegaan en we mochten O'Malley mee naar huis nemen. Vanaf het eerste moment moest hij bewegen en dit deed hij ook goed, de dag erna ging hij zelfs al op de bak. Hij at en dronk ook prima. De fysiotherapie die we moesten geven was hij wat minder blij mee maar liet het wel toe. Helaas niets om aan te nemen dat het slecht zou gaan.

De volgende ochtend op 18 mei vonden we onze aller liefste dood in de kattenbak. Wij begrepen het niet. Wij hebben O'Malley naar het MCD gebracht zodat er toch kon worden gekeken waarom hij was overleden. Ik ben zelfs nog gebeld voor de Orthopeed die er ook niets van snapte. Na pathologisch onderzoek bleek dat O'Malley sterk verdacht werd van HCM, maar 1 niet had, en een deel van het hart was vergoot. Hij was dus eigenlijk een "tikkende tijd bom" de narcose heeft het proces alleen verspoedigd. Wij zijn ontzettend goed en lief behandeld door alle medewerkers van het MC! Bedankt!

Hallo Sasha,
Ook wij waren zeer teleurgesteld toen we hoorden van het overlijden van O'Malley. O'Malley was een bijzondere kat met een lief karakter. Cardiomyopathie is een waardeloze ziekte, soms echt een sluipmoordenaar. 
Bedankt voor het lieve bericht en we hadden je graag iets heel anders gegund. 
Met vriendelijke groet, Dick en Roelof

Mijn zwarte kater Harry werd met een acuut nierfalen bovenop chronisch nierfalen opgenomen in het MCD. Na een echo van zijn nieren en het afnemen van wat urine kreeg ie een infuus waar ie 3 dagen aan heeft gehangen. Ook kreeg hij een slokdarmsonde omdat hij niet meer wilde eten. Na die 3 dagen kreeg ik hem weer mee naar huis en moest zelf de sondevoeding toedienen, dat ging prima, tot ik hem op een zondagochtend leuk met zijn eruit getrokken sonde zag spelen. Dus ik weer naar het MCD, waar de hechtingen eruit zijn gehaald.

Gelukkig was Harry weer begonnen met eten en doet dit nog steeds. Hij is weer helemaal zijn oude zelf en heerlijk irritant zo af en toe. De medewerkers waren niet erg positief over het verloop, maar wonder boven wonder doet ie het nu nog steeds prima. Mocht iemand dit medisch wonder live willen aanschouwen dan kunt u dit doen op www.ustream.tv/channel/t0nja

Mijn Brits Korthaar poes kreeg net toen zij kleintjes had last van een dikke wang. Ik ben er mee naar mij DA gegaan en zij hebben het abces weg gehaald via haar mond. 4 dgn later was het weer terug maar nu lager op haar wang. Weer is zij geopereerd en we hoopten dat het met een drain goed ging. Nee dus, de ontsteking kwam weer terug.

Weer geopereerd en een drain geplaatst en in overleg met het MC voor dieren een afspraak gemaakt voor een echo. Die kon niet doorgaan ivm de drain, na het weekend een afspraak gemaakt voor een CT-scan en plaats bij de chirurg om het probleem op te lossen. De CT-scan gaf plekjes aan op haar jukbeen, de chirurg kon niets doen moesten overleggen de de andere. dgn later gebeld door de Orthopeed, het probleem was duidelijk en hij kon opereren. Het was een ontsteking op het jukbeen. De dag erna is Madison weer geopereerd en kreeg haar 4de drain. Dit zou de laatste zijn.

De operatie is goed gegaan , de na-controle is goed verlopen en na 3mnd was ik aan het idee gewend dat Madison geen dikke wang meer terug kreeg. De gehele periode was zij de beste moeder voor haar kleintjes. De kleintjes zijn uit gevlogen, het haar is weer terug op Madison haar wang. En nu heeft ze weer dikke wangen die bij haar horen. Het MC voor dieren kende ik al voor de testen van mijn Brits Korthaar poezen maar deze gehele zorg om Madison en haar dikke wang heb ik ondanks alles als heel prettig ervaren.

Fleur en Kajira zijn inmiddels een bekend stel op het MCD. Ondanks dat ze pas 2,5 jaar oud is, 
heeft Kajira hier al een hele geschiedenis. Gelukkig is ze nog altijd even vrolijk als ze bij ons komt!
 

Het verhaal van Kajira

Kajira kwam voor het eerst op de allergiepoli toen ze 1 jaar oud was. Zoals gebruikelijk ging Kajira –
na het eerste onderzoek- op een eliminatiedieet. Na 2 weken dieet werd de jeuk zo heftig dat we 
vervroegd een huid- en bloedtest hebben gedaan om te kijken op welke omgevingsallergenen Kajira 
overgevoelig reageerde. Met behulp van prednison lukte het om het dieet toch af te maken. 
Helaas….geen verbetering , dus voedselallergenen spelen geen rol spelen bij de klachten van Kajira.
De allergietesten waren positief voor diverse omgevingsallergenen en we zijn gestart met de 
desensibilisatie. Maar al in de opbouwfase kreeg Kajira een overgevoeligheidsreactie. Hoewel het 
niet zeker was dat het met de injecties te maken had, is Fleur na overleg met ons gestopt met de
desensibilisatie.
De volgende stap was het vinden van een behandeling met behulp van medicijnen. Ook dit ging niet 
gemakkelijk; Kajira vertoonde al snel een hevige reactie op cyclosporine. Dit had waarschijnlijk te 
maken met een eiwit in het omhulsel (de capsule). Gelukkig ging het wel beter op de vloeibare 
vorm van cyclosporine, maar ook hiermee lukte het niet om de jeuk weg te krijgen. Met afwisselend 
prednisolon en cyclosporine, een antibacteriële spray en een jeukremmende spray proberen we 
met passen en te meten de allergie onder controle te krijgen.
Voor iedere allergische patiënt is het zoeken naar een passende behandeling. Bij de één gaat dat wat 
sneller dan bij de ander……bij Kajira duurt het wat langer, maar het gaat lukken. Dat heeft alles te 
maken met het ijzeren doorzettingsvermogen van haar baasje Fleur. Wij interviewden Fleur omdat 
wij benieuwd zijn hoe zij de moed vindt om ondanks alle tegenslag door te zetten.
 

Vertel eens iets over je hond; wat is het voor hond, wat voor karakter heeft, wat is haar probleem 
en hoe beleeft ze dit. 

Kaijra is een boxer van ruim 2,5 jaar oud. Het is een hele vrolijke hond met een zacht karakter. Het 
lijkt alsof ze op een positieve manier omgaat met haar allergie en de jeuk. Ondanks alles stapt ze nog 
steeds blij het MCD binnen.Waarom ben je naar de allergiepoli gekomen? Was het een idee van je dierenarts of van jezelf?
Ze had al op hele jonge leeftijd huidklachten. Ik heb eerder een hond met een allergie gehad, 
zodoende herkende ik de klachten. Omdat ik dus het vermoeden had dat Kajira ook wel eens 
allergisch kon zijn, heb ik bij mijn dierenarts er een beetje op aangedrongen om een verwijzing voor 
een dermatoloog te krijgen. 
 

Hoe lang had je hond al klachten toen je voor het eerst naar de allergiepoli kwam?

Vanaf dat ze 6 maanden oud was. 
 

Wat waren je verwachtingen van de allergiepoli? Is aan die verwachtingen voldaan of niet?

Ik had niet de verwachting dat ze genezen zou worden, want een allergie gaat niet over. Maar, ik wel 
dat we de klachten zouden kunnen onderdrukken. Dit is tot nog toe niet gelukt. Ik hoop op een 
nieuw middel dat volgend jaar op de markt komt. Dat gaan we in ieder geval proberen.
 

Vind je dat de begeleiding van hond en baasje tijdens het traject toegevoegde waarde heeft, had 
je graag meer begeleiding gehad en zo ja waarom? Denk je dat het zonder begeleiding hetzelfde 
was gelopen?

De begeleiding heeft zeker toegevoegde waarde. Het is een ingewikkeld en langdurig traject. Zeker 
in het geval van Kajira. Ik kan altijd met mijn vragen terecht en ik voel me serieus genomen. Zonder 
de begeleiding was het allemaal veel moeilijker geweest. 
 

Heb je tijdens het traject wel eens overwogen te stoppen en waarom heb je dat niet gedaan?

Voor mezelf niet. IK hield het wel vol, maar ik heb wel even overwogen om te stoppen voor Kajira, 
om het haar allemaal niet meer aan te hoeven doen, als die bezoekjes aan het MCD en eigen 
dierenarts. Ik werd er soms wel eens moedeloos van. Gelukkig is Kajira, zoals ik eerder al zei, een 
vrolijk en optimistisch hondje. Dat maakt het makkelijker om vol te houden.
 

Als je alles van te voren had geweten, zou je het dan weer doen? Wat zou je anders doen?

Ondanks dat we veel pech hebben in het hele traject, zou ik het toch weer zo doen. Ik zou een 
volgende keer wellicht iets eerder aankloppen bij de allergiepoli. 
 

Wil je verder nog wat kwijt?

Ook al zitten er dingen tegen, hou vol!

Iets meer dan een jaar geleden zagen we Kwispel voor het eerst op de allergiepoli van het Medisch 
Centrum voor Dieren. In verband met diverse problemen is Kwispel in eerste instantie verwezen 
naar de internist. Echter, Kwispel bleek ook heel veel jeuk te hebben! En dat al een jaar lang. We zijn 
gestart met een eliminatiedieet op basis van paardenvlees om uit te zoeken of er misschien sprake 
was van een voedselallergie en we hebben ook meteen een huidtest en bloedtest gedaan om te 
kijken of er ook een omgevingsallergie speelde. Die testen waren positief voor verschillende 
omgevingsallergenen. Na 6 weken dieet konden we voedselallergie uitsluiten en zijn we gestart met 
de hyposensibilisatie. We zijn nu precies een jaar verder en het gaat heel erg goed met Kwispel. Het 
was een lang traject, maar mede dankzij het doorzettingsvermogen van baasje Kelly, kan hij nu 
jeukvrij door het leven. Kelly wil graag haar ervaring in dit hele proces delen zodat baasjes die aan 
het begin staan van het traject daar wellicht steun aan hebben en gemotiveerd blijven. 
 

Vertel eens iets over Kwispel. Wat is het voor hondje? 

Kwispel is een kruising Shih Tzu/Maltezer. Hij is een ongecastreerde reu van 4 jaar. Het is een 
allemansvriend. Een actief en vrolijk hondje. De problemen begonnen met de chemische castratie. Ik 
merkte heel duidelijk een gedragsverandering. Hij was niet meer vriendjes met iedereen. Het was 
een bang hondje geworden. Waarschijnlijk was de allergie al latent aanwezig en ik heb het gevoel dat 
de chemische castratie een trigger is geweest. Toen begon de jeuk ook. Omdat er verschillende
problemen speelden, ben ik naar de internist verwezen. Via die weg ben ik op de allergiepoli terecht 
gekomen. 
 

Hoe lang had je hond al jeukklachten toen je voor het eerst op de allergiepoli kwam?

Hij had al zeker een jaar jeuk. Vooral aan zijn pootjes, snoet, oren en staart. Later kwam daar ook nog 
de rug bij. 
 

Wat waren je verwachtingen van de allergiepoli?

Heel simpel; dat het eindelijk opgelost zou worden. Ik was inmiddels ten einde raad. Ik zat al een jaar 
met een hond met verschrikkelijke jeuk. Ik had niet verwacht dat het hele traject zo lang zou duren 
en ik vond dat in eerste instantie ook wel een beetje frustrerend, maar ik begreep wel. 
 

Hoe vond je de begeleiding van het team van de allergiepoli? Vind je dat je voldoende begeleiding 
hebt gehad? 

Ik ben heel erg tevreden over de begeleiding! Juist omdat het zo’n lang proces is, is dat heel 
belangrijk. Ik zat vaak met veel vragen en ik kon altijd bellen of mailen en daar word dan altijd de tijd 
voor genomen. Ik voelde mij gehoord en eindelijk serieus genomen. De begeleiding is heel belangrijk 
om te begrijpen wat er speelt en vooral om het vol te houden. 
 

Hoe was het voor jou om Kwispel te moeten gaan injecteren voor de hyposensibilisatie?

Dat had nogal wat voeten in de aarde! Ik ben verpleegkundige met een angst voor naalden. Niet echt 
handig en nu moest ik mijn eigen hondje gaan prikken. Voor Kwispel heb ik me over mijn angst heen 
gezet en daar heb ik nu zelfs op mijn werk profijt van. Soms vind ik het nog wel spannend, maar het is 
maar 1 keer in de 3 weken. Het stelt eigenlijk niks voor en het is een heel dun naaldje. 
 

Het duurt een aantal maanden voor je het effect van de hyposensibilisatie merkt. Heb je wel eens 
overwogen om te stoppen?

Nee. Ik ben daar goed over voorgelicht, dus ik wist dat ik vol moest houden. Natuurlijk is het soms 
lastig, want je wilt het liefst morgen resultaat. Ik ben doorgegaan en nu zijn we een jaar later en ben 
ik daar heel blij om! Ik heb mijn oude, vrolijke Kwispel terug! 
 

Als je alles van te voren had geweten, zou je er dan aan begonnen zijn? Wat zou je eventueel 
anders doen?

Zeker! Het is zo de moeite waard gebleken voor Kwispel. Ik zou het op precies dezelfde manier 
aanpakken. 
 

Heb je nog tips voor baasjes die nog helemaal aan het begin staan van het proces?

Blijf vooral in contact met het team van de allergiepoli. Alle vragen, problemen die te maken met de 
allergie van je hond bij hun neerleggen. Het is zo’n lang en soms ingewikkeld proces, dat het beter is, 
vooral voor de patiënt, om één kapitein op het schip te houden. En verder wil ik vooral zeggen; Hou 
vol! Het is zo de moeite waard om naar een situatie toe te werken waarin je hond een jeukvrij leven 
kan leiden! 

Dudok had al jarenlang klachten voordat hij op de allergiepoli kwam. Zijn baasjes durfden dan ook 
nauwelijks meer te hopen dat er nog een oplossing voor hem zou komen….
 

Het verhaal van de immer vrolijke Dudok

In de zomer van 2013 kwam Dudok voor het eerst op de allergiepoli. Hij had toen al 6 jaar lang jeuk 
en regelmatig terugkerende oorontsteking. Toen hij de laatste maanden ook zijn haar begon te 
verliezen en pukkeltjes kreeg, werd hij doorgestuurd naar de allergiepoli van het Medisch Centrum 
voor Dieren.
Dudok had al een eliminatiedieet gedaan zonder resultaat. Daarom hebben we meteen een huid- en 
bloedtest gedaan en daaruit bleek dat hij allergisch is voor verschillende (huisstof)mijten. Dat was 
een goede basis om Dudok te gaan behandelen d.m.v. hyposensibilisatie. Om de huid ook op korte 
termijn tot rust te brengen, werd hij gewassen met een antibacteriële shampoo en kreeg hij -na 
microscopisch onderzoek- een antibioticum.
Na 3 maanden hyposensibilisatie ging het veel beter en zijn baasjes Bianca en Simone waren dan ook 
erg blij. Maar zoals wel vaker voorkomt : weer 3 maanden later had hij een terugval. Dit had 
waarschijnlijk te maken met het uitwerken van zijn chemische castratie. Hormoonschommelingen 
kunnen veel invloed hebben op allergieklachten. 
Gelukkig was de terugval lang niet zo erg als de klachten die hij 6 jaar lang heeft gehad. We hebben 
een nieuw implantaat voor de chemische castratie geplaatst. Naar verwachting zal hij snel weer 
opknappen. 
Hoe ervaren Bianca en Simone dit alles? We hebben het aan ze gevraagd:
 

Vertel eens iets over je hond; wat is het voor hond, wat voor karakter heeft hij? Hoe beleeft hij zijn 
allergie?

Dudok is een bruine Labrador retriever reu. Het is een hond die altijd vrolijk is. Vriendelijk tegen 
iedereen. Hij heeft echt een heel zacht karakter. Met zijn allergieklachten lijkt hij heel luchtig om te 
gaan. Dat is aan de ene kant fijn, maar het kan ook lastig zijn om duidelijk te krijgen hoeveel last hij 
echt heeft. 
 

Waarom ben je naar de allergiepoli gekomen? Was het een idee van je dierenarts of jullie zelf?

Het was een idee van onze dierenarts. Helaas heeft het wel lang geduurd voor we werden 
doorgestuurd. De reden om te gaan was uiteraard dat we na 6 jaar wel eens een echt oplossing 
wilden.Wat waren jullie verwachtingen van de allergiepoli. Is aan die verwachtingen voldaan?
Wij durfden na zoveel jaren problemen niet meer zoveel te verwachten. We hadden wel de hoop, 
natuurlijk, dat er eindelijk een oplossing zou komen. We waren wel sceptisch. Als je hond al zo lang 
problemen heeft, er door verschillende dierenartsen zoveel geprobeerd is, zonder langdurig 
resultaat, houd je wel even een slag om de arm als je weer naar een nieuwe dokter gaat. Ook al is die 
dokter een specialist. 
Onze stille hoop dat alles goed zou komen, is gelukkig geen ijdele hoop gebleken. De enige 
verwachting die we hadden was eindelijk een blijvende, niet belastende oplossing voor Dudok zijn 
allergie te vinden. Aan die verwachting is dus zeker voldaan. 
 

Hoe ervaren jullie de begeleiding door het team van de allergiepoli? 

Alles is vanaf het begin heel goed uitgelegd. Het is een ingewikkeld probleem en een lang traject, dus 
een goede uitleg is heel belangrijk. Tot nu toe gaat alles erg voorspoedig met Dudok en hadden we 
niet echt extra begeleiding nodig. Nu is er dan een kleine terugval, waarschijnlijk omdat zijn 
chemische castratie die is uitgewerkt. We konden gelukkig op korte termijn terecht. 
Dit is een traject waarin de begeleiding enorm belangrijk is. Zonder begeleiding zouden onmogelijk 
zoveel goede resultaten geboekt worden. Het gaat lang niet bij alle honden zo volgens het boekje 
zoals bij Dudok.
 

Heb je tijdens het traject wel eens overwogen om te stoppen? Waarom heb je dat niet gedaan?

Nee. Zeker niet! We waren nu eindelijk op de allergiepoli en nu gingen we het ook echt aanpakken. 
Ook omdat het gewoon goed ging, hebben we nooit op willen geven.
 

Als je alles van te voren had geweten, zou je het dan weer doen? Wat zou je eventueel anders 
doen?

We zouden het allergietraject zeker weer doen, maar we zouden veel eerder komen. We wisten niet 
van het bestaan van een dermatoloog voor honden. Als we dat hadden geweten, hadden we eerder 
om een verwijzing gevraagd. 

– Erg lange wachttijd. Duurde 2,5 uur voordat onze kater Elmer werd geholpen. Het was 'spits' en we vroegen ons af of er geen mogelijkheid is op zo'n moment tot het invliegen van hulp. Een aantal van de aanwezige medewerkers was merkbaar 'op'. Dit gaat o.i. ten koste van de kwaliteit van de zorg. – Er is geen terugkoppeling tussen de dierenarts en MCD. Zondagavond heeft onze kater een katheter gekregen omdat hij verstopt was, nachtje in MCD gebleven en maandagochtend werd katheter er weer uitgehaald. Te vroeg bleek achteraf, want dinsdag zaten we weer bij de dierenarts om opnieuw een katheter te plaatsen. Onze dierenarts was erg verbaasd dat katheter er zo snel was uitgehaald door MCD. Lijkt ons dat MCD artsen alleen maar wijzer en beter kunnen worden van terugkoppeling.

Beste mevrouw de Vries,
Vervelend dat we u op niet sneller konden helpen. Als het goed is, heeft mijn collega vandaag met u gebeld over de drukte en de katheter. Mocht er nog iets zijn, neem dan gerust even contact met ons op.
Bedankt voor uw reactie!
Medisch Centrum voor Dieren

4 maanden geleden kwam Feesie na een zware aanrijding binnen bij jullie. Na onderzoek, ging ze gelijk de operatietafel op. Feesie kreeg zeer goede zorgen! Het waren zware tijden om je hond zo te zien. Ook wij werden goed verzorgd. Het contact verliep soepel, je kreeg gelijk de goede persoon te spreken. Iedereen wist hoe het met Feesie ging. Wij zijn jullie ontzettend dankbaar voor alle goede zorgen. Het gaat gelukkig weer goed met Feesie. Ze is weer het oude feestbeest!

Onze hond , een bracco Italiano van 13 jaar oud had al vrij lang last met ademhalen.

Na verscheidene bezoeken bij diverse dierenartsen is men hier tot de conclusie gekomen dat het een verlamming van het strottenhoofd was en dat een oplossing zou zijn om een van de stembanden in de keel te verplaatsen. Het leek ons een vrij ingrijpende en kostbare operatie. Aangezien haar nood echter steeds groter werd hebben we toch besloten de ingreep plaats te laten vinden.

Het resultaat is uitzonderlijk te noemen. De kosten van de operatie bleken achteraf lager dan dat men in eerste instantie begroot had waarbij ook nog eens twee poliepen verwijderd werden aangezien de hond toch in narcose was. Alle lof voor het chirurgenteam

Onze kitten Lola had last van een rectumprolaps. Hierbij komt er tijdens het ontlasten door het persen darmweefsel naar buiten. Dit kwetsbare weefsel kan gaan ontsteken, omdat het altijd vol ontlasting zit en makkelijk beschadigd raakt. Ook had Lola pijn.

Geen enkele dierenarts durfde een operatie aan, waarbij de overtollige darm voorzichtig naar binnen wordt geduwd, daarna (van binnenuit) wordt áángetrokken en (ook van binnen) wordt vastgezet. Er leek geen oplossing voor Lola's probleem. Tot een bevriende dierenarts ons het MCD aan raadde. Zij zei letterlijk: "Daar werken mensen die je kunt vertrouwen omdat ze goed weten wat ze doen."

Eenmaal in het MCD stelde chirurg Bart Sjollema ons eerst gerust met de mededeling dat Lola's kwaal waarschijnlijk goed te verhelpen was. Hij opereerde haar nog diezelfde middag en vanaf die dag heeft Lola voor het eerst in haar leven een normaal, goed sluitend "poep"gaatje ! Ze is pijnvrij en "schoon" . Dit is nu ruim twee maanden geleden.

Onlangs belde dokter Sjollema ons op om belangstellend te informeren naar Lola's gezondheid. Voor ons is het MCD een plek waar je op je gemak wordt gesteld en zeer vakkundig wordt geholpen. Je kunt er 24 uur per dag terecht en wordt altijd vriendelijk te woord gestaan. Mijn ervaring met de afdeling chirurgie is een 10 waard !