Medicijnen en artrose bij de kat
Medicijnen zijn vaak onderdeel van de behandeling van een kat met artrose. We proberen het medicijngebruik te minimaliseren maar soms heeft een kat dit nodig voor een pijnvrij leven. Katten met artrose hebben pijn aan de aangedane gewrichten, waardoor katten beweging gaan vermijden. Daarnaast gaan welbevinden van de kat hand in hand met minder pijn ervaren door uw kat. Pijnvermindering zal de kwaliteit van het leven van uw kat verbeteren.
Anti NGF-4
Tot voor een jaar geleden was bij de kat het geven van een NSAID feitelijk de enige effectieve methode om pijn te bestrijden. Recent onderzoek heeft aangetoond dat wanneer we in staat zijn een stofje dat in versleten gewrichten actief is, te remmen, dat we de pijn bij de kat kunnen reduceren. Het “stofje” betreft Nerve Growth Factor-4 (NGF-4). NGF-4 heeft bij jonge dieren en belangrijke functie in het ontwikkelen en laten groeien van het zenuwstelsel. Bij volwassen dieren blijkt het nauw betrokken te zijn bij zowel de ontstekingsreacties in versleten gewrichten als in de pijngewaarwording van versleten gewrichten. Met het nieuwe medicijn, frunevetmab, zijn we in staat het NGF-4 te neutraliseren, oftewel onwerkzaam te maken. Daarmee wordt de ontstekingsreactie in de artrotische gewrichten geremd en bovenal wordt er minder pijn waargenomen.
Men heeft een antistof (monoclonale antilichamen) kunnen maken in het laboratorium dat zich specifiek bindt aan NGF-4. Hierdoor is NGF-4 niet meer werkzaam. Hiermee wordt de bijdrage van NGF-4 aan de pijn en ontstekingsreactie in het versleten gewricht weggenomen met als gevolg een fijner en plezieriger leven.
Het voordeel van dit medicijn
Ons lichaam maakt bij elke infectie antistoffen aan tegen de veroorzakers van de infectie (denk aan antistoffen tegen het covid virus). Door die antistoffen worden dus indringers vernietigd en opgeruimd. Het is een soort van precisiewapen tegen een indringer. Door nu in het laboratorium een antistof te maken tegen NGF-4 kunnen we dus heel gericht die stof uitschakelen zonder dat dit schade aan andere processen in het lichaam brengt. Monoclonale antistoffen hebben bijna geen bijwerkingen en dit type medicijn is dus heel veilig in gebruik. Dit in tegenstelling tot de tot nu toe gebruikte medicijnen (de NSAID’s). Enige echte bijwerking is wat lokale irritatie van de huid.
Toediening van dit medicijn
De antistoffen worden ingespoten en komen daarna via de bloedbaan bij de NGF-4 in de versleten gewrichten en elimineren daar de NGF-4. Binnen een aantal weken zal u als eigenaar van uw kat merken dat de kat minder pijn ervaart. Hij zal makkelijker ergens opspringen, actiever worden en minder nors of chagerijnig zijn. De injectie zal elke maand worden herhaald. Inmiddels wordt dit medicijn op grote schaal toegepast en het blijkt dat sommige patiënten eigenlijk hun herhaling injectie al na 3 weken moeten hebben om pijnvrij door het leven te gaan. Mocht u de indruk hebben dat dat ook voor uw kat geldt, neem dan contact op met de dierenarts die het middel heeft toegediend en zoek samen met hem naar de juiste doseringsinterval.
Wanneer niet toedienen
Katten onder de leeftijd van een jaar, zogende katten en zwangere katten mogen dit medicijn niet toegediend krijgen. Bij deze dieren heeft NGF-4 namelijk een functie in het ontwikkelen van het zenuwstelsel, een zeer gewenste functie. Deze functie moeten we dus niet remmen.
Gelijktijdig gebruik met andere medicatie
Het wordt door de fabrikant van dit medicijn afgeraden om anti NGF-4 te gebruiken gelijktijdig met een middel in de groep van NSAID’s. Het is alleen toegestaan NSAID’s te gebruiken in de periode van de eerste 2 weken na de eerste injectie.
Uit studies is gebleken dat in 76% van de gevallen katten met artrose minder pijn ervaren na toediening van dit medicijn (vastgesteld door gebruik van de katten artrose test).
NSAID’s
Het geven van een pijnstiller/ontstekingsremmer was de belangrijkste behandeling van katten met artrose. Voor mensen en honden zijn er veel verschillende NSAID’s beschikbaar en geregistreerd. Voor de kat geldt dit niet. Er zijn verschillende pijnstillers die aan de kat voorgeschreven kunnen worden.
Meloxicam wordt het meeste gebruikt. Van Meloxicam staat vast dat het goed werkt bij de kat met artrose en dat het goed verdragen wordt bij langdurig gebruik. Het is daarnaast een medicijn dat makkelijk gedoseerd kan worden omdat het vloeibaar is. Daardoor is het ook mogelijk om na het starten van de therapie de dosering langzaam te verlagen tot op het niveau dat het nog goed werkt. Uit studies blijkt dat de dosering soms kan worden verlaagd naar 1/5 van de door de fabrikant voorgeschreven dosis.
Een andere pijnstiller die bij de kat gebruikt kan worden is Robenacoxib. Ook dit middel wordt goed verdragen en kan ingezet worden bij de behandeling van artrose bij de kat. Dit middel wordt gegeven in de vorm van een pilletje en veel katten nemen dit in zonder enige problemen.
Zowel meloxicam als robenacoxib mogen langdurig gebruikt worden bij de kat.
Ketoprofen is een ook een pijnstiller maar geregistreerd voor het gebruik van slechts 5 dagen. Tolfenamine zuur, ook een NSAID maar in verband met zijn koortsverlagende eigenschap slechts voor 3 dagen geregistreerd en dus niet inzetbaar bij chronische pijn bij artrose.
Bijwerkingen NSAID
Maagdarmproblemen
De belangrijkste bijwerkingen van Meloxicam bestaan uit problemen met de maag, darm en nieren. Als er bijwerkingen optreden door Meloxicam dan betreft het in 94% van de gevallen braken of diarree. Als deze klachten langer dan 2 dagen duren, wordt er geadviseerd te stoppen met de medicatie. Indien gewenst, kan een aantal dagen na het verdwijnen van de bijwerkingen weer gestart worden met een lagere dosering. Mochten de klachten dan terug komen en de kat heeft de pijnstiller echt nodig dan is het verstandig om de Meloxicam te combineren met een maagzuurremmer of op zoek te gaan naar andere medicijnen (zoals anti NGF-4, wat deze bijwerkingen niet kent).
Nierproblemen
Van NSAID’s (Meloxicam) is ook bekend dat het nierproblemen kan veroorzaken of kan resulteren in het sneller achteruit gaan van de nierfunctie. Meloxicam blijkt gelukkig minder schadelijk dan men zou verwachten. Gebruik Meloxicam toch altijd in goed overleg met uw dierenarts. Uit onderzoek blijkt namelijk dat van de opgenomen Meloxicam 80% het lichaam verlaat via de ontlasting en 20% via de nieren. Dit betekent dat de belasting voor de nieren minder is dan bij hond en de mens. Daarnaast bleek dat het geven van Meloxicam aan katten met een iets verminderde nierfunctie geen gevolg had tot verslechterde nierfunctie, maar geheel onverwacht zelfs iets verbeterde. Hiervoor zijn 3 verklaringen:
- Katten die minder pijn hebben eten en drinken meer (zeker als ze veel blikvoer krijgen). De positieve energie balans en normale vocht opname maakt dat de nierfunctie zich stabiliseert.
- Er wordt vermoed dat de kat zich door het geven van een pijnstiller beter voelt en minder stress heeft. Van stress staat vast dat het onlosmakelijk de nierfunctie beïnvloed.
- Als laatste reden dat katten met Meloxicam behandeling een verbetering van hun nierwaarden lieten zien is te danken aan de ontstekingsremmende functie van het medicijn. Deze eigenschap lijkt ook de ontsteking te remmen die zorgt voor nierfale
NSAID in combinatie met andere medicatie
NSAID’s binden zich net als bij de hond en de mens aan bloedeiwitten. Indien Meloxicam wordt gecombineerd met medicatie die dat ook doet, kan dit ernstige bijwerkingen geven. ACE remmers, of diuretica worden vaker voorgeschreven aan de oudere kat met nier- en of hartproblemen. Krijgt de kat deze medicatie, dan is het verstandig de dosering van de Meloxicam te halveren ten opzichte van de door de fabrikant voorgeschreven dosering.
Andere pijnstillers dan NSAID’s
Bij de mens en de hond worden er naast ontstekingsremmers en pijnstillers als Meloxicam ook andere medicijnen voorgeschreven die de pijn onderdrukken. Voor de kat met artrose kan een deel van deze medicijnen ook gebruikt worden. Echter is er nog onvoldoende wetenschappelijk bewijs voor de werking. Deze middelen kunnen in goed overleg met uw dierenarts wel worden voor geschreven.
Er zijn dan een aantal zaken waar rekening mee gehouden moet worden. Middelen als Tramadol en Gabapentin zijn erg vies voor de kat, het wordt dan lastig de medicatie te geven. Amantadine moet apart worden verwerkt in capsules om overdosering te voorkomen en Aminotryptiline blijkt bij de kat ook nogal wat bijwerkingen te hebben (zwaarder worden, lusteloosheid en minder vachtverzorging). Natuurlijk kan in individuele gevallen toch worden uitgeweken naar deze medicijnen maar dat moet dan in goed overleg tussen de dierenarts en u.
We kunnen voor de kat met artrose ook uitwijken naar de stoffen die qua werking lijken op morfine (butorphanol, buprenorfine, fentanyl patches). Butorphanol en buprenorfine kunnen via de mond worden gegeven en de fentanyl zal middels een pleister toegediend moeten worden. Dit laatste maakt chronische toediening niet echt voor de hand liggend. Daarnaast is fentanyl ook bekend vanwege zijn verslavende effect en kan er dus na een aantal weken niet gestopt worden zonder afkick verschijnselen.
Artrose behandeling
De artrosebehandeling kan een of meer van de volgende 10 behandelmethoden bevatten, waarvan medicatie er één is. Vaak bestaat het behandelplan uit een combinatie van meerdere methoden.
Bekijk ook de andere onderdelen van de behandeling van artrose of laat u voorlichten over alle opties voor úw dier op onze Artrosepoli.
